Angela heeft mij gevraagd of ik mijn beleving omtrent de geboorte van het “Foto nest 2022” op vrijdag 17 juni 2022 aan het papier wil toevertrouwen. Afgelopen week was via de W.app al gespeculeerd over de geboortedag. Merendeel was het er toch wel over eens dat dit op zaterdag de 18e of zondag de 19e plaats zou vinden. Echter aan het eind van de rit is het moeder natuur die bepaald dus dat betekent wachten.
Op donderdag de 16e had ik een afdelingsuitje, we gingen scooter rijden en onderweg naar die locatie stond ik bij een stoplicht en landde er plots een ooievaar in het weiland naast mij. Bij Brian en mij is het altijd zo geweest dat bij “gezinsuitbreidingen” wij plots ooievaars zien en verder normaal nooit. Dus gelijk bij aankomst op desbetreffende locatie die ochtend naar Angela gemaild, “het begint vandaag… ooievaar gezien”. Enige reactie “WHAAA”.. Ze moest namelijk gewoon werken. Die dag onder het scooter rijden bleven de ooievaars onderweg maar komen tot in totaal 6 a 7 aan toe. Uiteraard Angela op de hoogte gehouden van de ooievaarstelling. Echter Flicka bleef rustig dus bij mij kwam de gedachte “nou dat zal ook voor het eerst zijn dat ik het mis heb obv de ooievaars”. Zo ging ik die avond ook naar bed, ook helemaal afgemat van die dag en ontzettend zere billen van een veel te hard zadel. De vroege ochtend van 17 juni toch maar op de APP kijken en jawel een bericht van Angela, nog van die ooievaarsdag de 16e om 23:35 uur “Flicka is onrustig. Bed naast de ren gezet”. Zie je wel…. Ik wist het… dus om 05:26 uur zaten we al op de APP hoe laat ik werd verwacht, 11:00 uur werd de tijd. Ik mocht er namelijk bij zijn. Na alle ellende van de afgelopen 7 maanden waarbij wij 2 van onze maatjes verloren en de hierbij gepaard gaande emoties was het tijd voor nieuw leven geboren te zien worden.
Aangezien geduld niet heel erg sterk bij mij ontwikkeld is, kroop de tijd voorbij dat ik eindelijk die auto in kon. Allemaal pup-spullen mee, zoals embarktests, slijmzuiger, nagelknippertje, voertroggen, Miracle Nipple’s en bijbehorende spuiten. Zaken die wij niet zouden gebruiken en Angela nog wel eens nodig kon hebben cq graag wilde hebben (al was het misschien dubbel).
Het was een rit van ongeveer 01:15 uur die uren leek te duren. Veel emoties kwamen voorbij . De mislukte dekking tussen Jamie en Lena eind november/begin december 2021. Als ook het ons direct na de laatste dekkingspoging begin december 2021 bij Angela aangeven dat wij dan graag een smurfje van Flicka wilden, het ziek worden van Marre en Lena als ook hun overlijden zeer recent. Dit had zo niet mogen lopen, we zouden voor nr 4 gaan en niet nr 2. Het alleen zijn van Senna, haar gemis en dat van ons. Ook wel benieuwd wat ik kon verwachten, zou Flicka mij accepteren hoewel ik haar al vanaf pup af aan ken,.. hoe gaat het straks bij de bevalling, hoeveel pups,… zijn de pups gezond en ook zit er een vriendinnetje voor Senna bij.
Binnengekomen een super warm welkom van Jamie en Ojo en ook Robert, Lisanne en Angela waren in opperbeste stemming hoewel het een kort nachtje was. Ook Flicka was super blij mij te zien,.. Er stond een stoel voor de werpkist dus ik werd 1e rij gepositioneerd. Dat kwam goed uit want ik had mijn mobiel volledig opgeladen zodat ik flink kon filmen. Jamie had mij na de dekkingspoging met Lena niet meer gezien dus die was super blij mij te zien en wilde ook wel zien wat daar in die kist gebeurde. Kortom dat werd oud hollands stoel delen.
Tja toen was het wachten. Flicka was voor zover ik het kon inschatten echt heel erg relaxt. Ze blikte of bloosde niet eens bij een wee, ze keek even naar haar kont terwijl die even op zij ging en dat was het dan ook. Lisanne zat gebouwen in een hoek in de werpkist onder de warmte lamp die gezien de buitentemperatuur niet nodig was.
Toen een bepaalde geur, Flicka ging lopen en kreeg ik te horen “er komt er 1 aan”. Heel bijzonder te zien dat Flicka met haar kont schuin naar mij toestond en er een staartje en kontje naar buiten hing. Om 12:43 uur werd daar pup 1, een reu, geboren. Er gaat echt van alles door je heen en dat ging zo snel. Hoewel je op de fokkerscursus al eea mee krijgt als ook van allerlei mensen, is het live meemaken toch echt hele andere koek. Volgens mij heb ik daar met een mega grote grijns gezeten die er ook niet meer afging. Flicka bleef zo ontzettend rustig,… geen moment stress en vanaf seconde 1 gewoon moeder. Ook bleek reu 1 over grote zuigkracht te beschikken dus we zaten al gekscherend nestnamen te verzinnen. Terwijl ik dit schrijf weet ik nog niet wat het geworden is maar ik gok er op dat mijn suggestie het niet gaat halen.
Flicka nam met alle pups die nog volgde rustig de tijd en bleef even relaxt als bij de eerste en alle pups waren naar mijn onervaren mening goed bewegelijk. Vooral ook wat waren ze mooi!!! Ik vond het ook bijzonder te zien dat allen dat hele kleine lijfje dat in verhouding zijnde grote hoofd al gewoon op konden richten. Wat ook opviel was dat Ojo en Jamie steeds bij Flicka in de buurt waren maar als het zover was dan gingen zij naar de andere zijde van de woonkamer, terwijl geen van beiden de pups toen nog hadden gezien. Heel even mocht Jamie koekeloeren over de rand waar dat gepiep nou vandaan kwam. Die blik van hem toen hij besefte wat daar lag was wel heel briljant. Oh boy…. Trubble
Uiteindelijk kreeg 1 van de teefjes in mijn handen. Zo klein nog terwijl alles er al aan zat. Ze legde haar koppie op mijn arm en viel tevreden in slaap. Een heel mooi maar emotioneel moment. Al het verdriet van de afgelopen periode, het besef van het nieuwe leven en hoe mooi dat ukkie was… alles kwam samen. Tja eigenlijk niet te beschrijven behoudens het gevoel van een roze wolk… een instant crush met dat kleintje …. We waren even alleen in een ruimte met anderen om ons heen die ik gewoon ook echt niet heb gehoord op dat moment.
Flicka was klaar na pup 6. Dat was heel duidelijk te zien, de rust die ze gelijk had. Ze had het super goed gedaan maar het kaarsje was uit. Ik mocht mee eten en hoe lief ik dat vond heb ik dat niet gedaan. Brian was die dag alleen gebleven. Hij had alles meegekregen met filmpjes en beeldbellen maar de emoties die ik had, had hij ook. Daarbij was het ook een intensieve dag geweest voor Robert, Lisanne en Angela. We waren allemaal moe en voldaan. Vol van de dag ben ik naar huis gereden in de wetenschap dat de voorpret nu echt kan gaan beginnen….
Lieve Angela, Lisanne en Robert, dank jullie wel dat ik hier bij mocht zijn als ook diep respect voor hoe goed Flicka het heeft gedaan.
Jeroen Sijtsma
Mooi geschreven Jeroen. Ook bedankt voor de updates. Nog even er we hebben ze even in onze handen om kennis te maken met ze.